De grondlegger van Aikido

De grondlegger van Aikido wordt meestal O-Sensei genoemd, hetgeen ‘grote leraar’ betekent. Hij werd geboren in Tanabe, een kleine stad in de prefectuur Wakayama, op 14 december 1883. Zijn vader hield zich wel bezig met krijgskunst maar was vooral zakenman.

O-Sensei had als jonge man een zwakke gezondheid en in eerste instantie begon hij met budo (vechtkunst) als middel om zijn gezondheid te verbeteren. Wat hij als jonge man trainde is lastig te achterhalen, maar hij zal zeker ervaring opgedaan hebben met jujutsu en kenjutsu. Het echte startpunt van wat later Aikido zou worden, vond plaats in 1915, toen hij Takeda Sokaku ontmoette, die hoofdinstructeur was van Daito Ryu Jujutsu. Dit was vrijwel zeker de Takeda familiekunst, die terugging tot de 16^e eeuw en één van de oudste nog bestaande kunsten van het Japanse Samurai tijdperk was. Deze martial art heeft het meest direct invloed gehad op de technische kant van wat uiteindelijk Aikido zou worden.

Het tweede belangrijke moment in de geboorte van Aikido vond in 1920 plaats, toen O-Sensei Deguchi Onisaburo ontmoette, een leraar in een vorm van Shintoïsme waarbij de nadruk wordt gelegd op de studie van kotodama, trillingen van geluid en energie. Door zijn contact met Deguchi werden de zaadjes geplant voor een nieuwe betekenis van O-Sensei’s budo training, die veel later tot bloei zouden komen in de vorm van een nieuwe kunst, Aikido.

In 1931 opende O-Sensei een vaste dojo in Tokyo, die de Kobukan genoemd werd. Op dat moment stond deze kunst bekend als aiki-budo. De training was intens, veel harder dan bij het moderne Aikido, zo extreem zelfs dat de Kobukan dojo als bijnaam ‘dojo van de hel’ kreeg. Lid worden kon alleen middels een aanbevelingsbrief en hoewel blessures veelvuldig voorkwamen, was er een constante aanwas van leden, die vaak al in andere kunsten bedreven waren.

In 1942 werd de naam ‘Aikido’ voor het eerst officieel gebruikt om O-Sensei’s nieuwe kunst te omschrijven. Over dit overgangsproces doen nogal wat verhalen de omloop, en het lijdt geen twijfel dat er veel factoren zijn die een rol speelden bij de totstandkoming van het moderne Aikido. Voor degenen die hier serieus in zijn geïnteresseerd is meer onderzoek nodig.

O-Sensei’s visie op Aikido als een vechtkunst die het leven van mensen kon verbeteren en daardoor van de wereld een betere plek kon maken, bleef zich ontwikkelen tot aan zijn dood op 26 april 1969. Sindsdien heeft Aikido zich verder verspreid en wordt nu over de hele wereld beoefend.